“Toen mijn geest overweldigd en zwak was in mij [omhuld in duisternis], kende U mijn pad.” Psalm 142:3
Donderdag 24 februari is ons leven totaal veranderd. Ook onze stad is veranderd. Lopend op straat kunnen we totaal nieuwe gezichten ontmoeten.
In deze moeilijke tijd ontmoet ik veel mensen die overweldigd zijn. Soms raak ik ook ontmoedigd. Dit bijbelvers is balsem voor mijn ziel. Het geeft me kracht om door te gaan, anderen te troosten, te helpen.
De school begon in september weer. We danken God dat we een huidige school hebben. Het is moeilijk als er een luchtalarm is en we met de kinderen in de kelder zijn. Een keer waren we 5 uur beneden. Daarna gaven de meeste kinderen er de voorkeur aan om online te leren. De tweede grootste uitdaging is de stroomstoring. In het begin was het 12-13 uur. Nu is het 3-4 uur. We zijn er dankbaar voor.
Op 1 november heb ik de functie van adjunct-directeur aanvaard. Hierdoor kreeg ik meer verantwoordelijkheid. Ik ben verantwoordelijk voor het leerproces. Hierbij hoort ook het werken met ouders. Aangezien er voornamelijk Roma-kinderen op onze school zitten, is dit een zeer moeilijke taak.
Mijn bediening is enigszins veranderd. Ik ga naar het zigeunerkamp in Jánosi. Er zijn minder kinderen omdat velen naar Duitsland en Hongarije zijn gegaan. In het internaat in Keresztur zitten vluchtelingengezinnen. Ik ga er op zaterdag heen.
De volgende grote verandering was met de kinderen van de kostschool in Beregszasz. Ze werden ook overgeplaatst. Velen van hen verhuisden terug naar huis. Het was niet goed voor hen. De omstandigheden thuis zijn desastreus. Sommige kinderen leven in zo’n bittere armoede dat ik, die op veel plaatsen ben geweest, geschokt was. Ik heb contact met een aantal van deze kinderen die ooit op kostschool zaten. Door de oorlog moesten ze verhuizen. Op school hadden ze tenminste iets te eten en waren ze warm. Ik zie vaak moedeloosheid in hen en moedig hen altijd aan dat alles in Gods handen is. Hij ziet onze ontmoediging en gaat ons voor. God effent ons pad.
Elke zondagmiddag vertaal ik voor de vluchtelingen in onze kerk. Velen van hen zijn teruggegaan of verhuisd naar andere plaatsen.
Er zijn altijd veel armen geweest, maar nu is hun aantal toegenomen. Prijzen zijn niet stabiel, ze gaan altijd omhoog. Alles lijkt zo hopeloos. De constante stress maakt mensen boos en nerveus.
Als ik over mijn emotionele wereld wil schrijven, kan ik alleen maar zeggen dat die onstabiel is. We worden elke dag wakker in de hoop dat de oorlog voorbij is. Op zulke momenten, denk ik, zal ik nooit klagen. Ik zal met alles tevreden zijn.
Twee bijbelverhalen weerspiegelen mijn situatie en mijn stemming van vandaag. Een daarvan is het verhaal van David en Goliath. Het gevoel dat angst je leven in een ijzeren greep houdt. Oorlog is onze Goliath. Het voelt groot en sterk aan. Onoverwinnelijk. En hier komt de grootste aanmoediging. David, die komt met de kracht van God. We moeten leren dat God machtiger is en dat Hij ons in de palm van Zijn hand houdt. Hij zal deze Goliath verslaan.
Het andere verhaal is wanneer Jezus de zee kalmeert. Jezus en de discipelen zitten samen in de boot. Alles is mooi en goed. Het weer is prachtig. De discipelen genieten van een rustige avond, Jezus slaapt vredig. En ineens verandert alles, er breekt een storm uit. De discipelen raken in paniek, ze worden overweldigd door de angst voor de dood. Alles is hopeloos. En Jezus staat plotseling op. Hij kalmeert de storm. Hij beveelt de storm om hem het zwijgen op te leggen. Eén woord is genoeg. Hoezeer dit verhaal onze gemoedstoestand weerspiegelt. Er raast een storm om ons heen, een verschrikkelijke storm. Onze harten zijn vol twijfel en vragen. “Waarom mijn God? Wanneer zal het einde zijn?” En Jezus is daar, in de boot van ons leven, kalmeert alles om ons heen, geeft vrede aan het hart. Dat is het punt. Weet je wat geruststellend is in dit verhaal dat er een plotselinge stilte zal vallen op het woord van Jezus. Er staat in de Bijbel: “Het was volkomen kalm”. Deze stilte is al na de storm, stelt ons gerust. Alleen Zijn vrede en Zijn aanwezigheid kunnen ons echt troosten. “Vrede laat ik met je; mijn vrede geef ik je. Ik geef je niet zoals de wereld geeft. Laat uw hart niet verontrust worden en wees niet bevreesd” Johannes 14:27